Дали македонскиот идентитет е еднаков на кражба на идентитет? Македонскиот идентитет

Македонската историја и македонскиот идентитет се сложена работа, а за да ја разберете треба да погледнете наназад во историјата на Балканот. Годината е 680 н.е. Локацијата – територијата на денешна Северна Македонија. Еден бугарски владетел заедно со неговите 400 илјади Бугари ја основале Куберова Бугарија. Населението на државата по етнички состав е исто како и на неговиот брат – Аспарух Дунавска Бугарија, имено – Бугари. Куберова Бугарија никогаш не се борела со Дунавска Бугарија. Згора на тоа, иако била подредена на Византија, таа никогаш не ѝ обезбедила војници во нејзините бројни походи против Бугарите на север. Така што под Кан Пресијан, овие земји населени со потомци на Кубер-Бугарите веќе биле дел од Дунавска Бугарија. А кога Бугарија го прифатила христијанството, Охридската книжевна школа станала главен културен и просветен центар на бугарското кралство, заедно со главниот град.

Во годините што следеле, Бугарите колективно поминале низ речиси два века византиска власт. Потоа следело формирањето на Втората бугарска држава и вековното ропство од страна на Отоманската империја. Потоа следуваа долги години отпор, борби и востанија на бугарскиот народ. Априлското востание, Разловото, Шипското, Кресненско-разловечкото, Горноџумајското, Илинденско-Преображенското востание, Македонско-дринското востание се наведени едно по друго. Отпор, борби и востанија. Многу крв беше пролеана и илјадници жртви за слободата. На крајот успеаја да го освојат. И покрај тоа, по Берлинскиот конгрес во 1878 година, Македонија останала во Отоманската империја. Големите сили не сакаа да се појави силна држава на Балканскиот Полуостров, каква што можеше да биде Бугарија. До овој момент нема ниту византиски хроники, ниту османлиски, ниту европски историчари кои опишуваат или признаваат нешто слично на македонскиот идентитет.

Војните не сменија ништо.

За време на Првата и Втората светска војна се правеа обиди да се спаси овој изгубен дел. По краткотрајниот успех доаѓа почетокот на долг и болен период за Македонија. Бил поделен на три дела – Вардар, кој му припаднал на Кралството Србија, Егејски на Кралството Грција и Пирин на Кралството Бугарија. И во тој момент почна нешто што никој не смее да го доживее. Во делот што беше под српска контрола, Бугарите наеднаш станаа „Јужни Срби“, Вардарска Македонија „Јужна Србија“. Јазикот – дијалект на српско-хрватскиот. За да ја потврдат својата надмоќ во Вардарска Македонија, Србите почнаа да шират антибугарска идеологија. Во почетокот постоела таканаречената големосрпска идеја, која подоцна била заменета со идеологијата на „југословенството“.

Од почетокот на 30-тите години се претвора во таканаречен „македонизам“. И во нивното варварство, кое трае до денес, тие се поддржани од Русија. Таа е најжелна да им помогне на српските пропагандисти да го извршат својот геноцид врз бугарскиот народ. Владејачката елита во Русија неуморно и цврсто го поддржува поробувањето на Бугарите во Македонија повеќе од еден век. Српските трупи, охрабрени од целосната поддршка на Русија, спроведуваат интензивен прогон против бугарското население. Не се почитуваат ниту права, ниту договори, ниту договори. Србија има само една цел – уништување на сите бугарски граѓани.

Околу 600.000 Бугари од македонскиот регион, цел народ, побараа засолниште во Бугарија откако им беа конфискувани домовите и поради репресијата од Србија. Тоа беа луѓето кои можат да застанат на патот на новиот македонски идентитет. Илјадници избегаа, оставајќи ги сите свои работи зад себе. Честопати оставале дури и дел од нивните семејства за да го избегнат прогонството и суровоста на сопствениците на робови. Тие се од иста крв, имаат ист јазик и исти традиции и за нив Бугарија беше единствениот спас. На почетокот на 20 век, повеќе од 20.000 од 70.000 жители само на Софија дошле од Македонија.

Македонскиот идентитет – кражба на идентитет!

Тоа е 1944 година. Македонија веќе има статус на федерален ентитет во постојната југословенска федерација и се нарекува Народна Република Македонија. Македонија се повеќе станува долина на солзи, крв и смрт. Под раководство на Јосип Броз Тито, таа стана една од шесте републики на Федеративна Југославија. Таму „ македонизмот “ процвета со полна сила и со активна поддршка на Сталин, издигнат до ранг на државна доктрина од лојалните Срби на Тито. Продолжија масовните репресии и убиства против се што е бугарско и против сите лица со бугарска национална свест. Тие беа притиснати во затвори и концентрациони логори и убивани без судење или осуда.

Скопје, Преспа, Охрид и Битола веќе не се културен центар на бугарската држава, тие се нејзината голгота. Бугарите во Македонија станаа „македонци“, а нивниот јазик стана „македонски“.

За кратко време во Белград и Москва беа формирани комисии за лингвистичка пропаганда за денационализација на македонските Бугари. Македонскиот писмен јазик е развиен и обединет со усвојување на македонска азбука и правопис. Со други зборови, даден е почетокот на македонската историографија. Така што со помош на фалсификувањето на историјата ќе произлезе македонската нација. Од освојувањето на Вардарска Македонија во 1912 година до распадот на Југославија, крвавиот режим на Белград масакрира над 70.000 македонски Бугари. Повеќе од 150.000 биле сместени во логори и затвори, а над 600.000 биле спасени во странство. Дали македонскиот идентитет е резултат на геостратешката политика на Русија?

Тоа беше 1991 година. Република Македонија сега е своја независна држава. Бугарија е првата земја во светот што ја призна оваа нова држава и успева да ја убеди Русија да го стори истото. Две години подоцна, Република Македонија ќе биде примена за членка на Обединетите нации, а во 2020 година ќе стане членка на НАТО.

Присуството

Дали има македонски идентитет или не? Кој ја напиша македонската историја и дали е фикција? Дали имаме македонски проблем на Балканот? Повеќе не ги поставуваат овие прашања. И нема многу луѓе кои ги бараат одговорите. А каде е проблемот и дали воопшто постои?

Можеби само за Бугарите од другата страна на границата нема проблем, бидејќи за нив тоа е тортура. Кога една Бугарка во Македонија повеќепати ќе биде силувана од српски војник, кога ќе забремени и ќе роди дете од тој војник, кога ќе ја претепа до смрт затоа што го родила своето дете, тоа е болка. Кога Бугарин е врзан во Македонија и гледа како неговата 12-годишна ќерка ја силуваат српските војници, тоа е болка. Болка е кога детето во Македонија ќе се разуми затоа што мајка му и татко му биле заклани пред негови очи. И ако сето ова е само затоа што тие не треба да се Бугари, тогаш тоа е бугарска болка.

Постојат работи, настани, личности и изговорени зборови што постоеле на оваа земја и не било се толку одамна и ниту една историска фикција не може да го промени тоа. А дали луѓето од Бугарија и Северна Македонија го знаат минатото и дали ја знаат историјата не е јасно. Но, едно е сигурно: секој на овој свет има право да знае што се случило и што се случува со Бугарите кои не се откажале од својот идентитет и не побарале да се нарекуваат Македонци. И додека тие беа некаде згрчени, неспособни да седнат или да легнат, борејќи се да дишат од болка, глад и несвестица, додека илјада пати се прашуваа „Зошто? тие веруваа дека Бугарите кои ќе дојдат по нив ќе го најдат одговорот.

Македонскиот идентитет ќе продолжи да биде слон во бизнисот со стакло кога станува збор за дипломатските односи меѓу Бугарија и Северна Македонија. Само времето ќе покаже дали овој социјален инженеринг, роден од руските империјални интереси, ќе ги преживее ударите на вистината врз социјалната самодоверба. Ако се елиминира омразата кон Бугарите и се признае бугарското население во Македонија како такво, македонскиот идентитет ќе се распадне, оставајќи само ужасен пример за лицемерни геополитички одлуки на тогашните моќници. Дали се нумерирани деновите на македонскиот идентитет?