. . . . . . . . . . . . Język macedoński | projekt Macedonia

Język macedoński współcześnie

Macedoński to język używany głównie w Macedonii Północnej. Służy jako język urzędowy w Macedonii Północnej. Język macedoński należy do języków wschodnio-południowosłowiańskich. Językiem macedońskim posługuje się nieco ponad półtora miliona ludzi. Z każdym rokiem nieznacznie maleje liczba osób twierdzących, że posługują się tym językiem.

Liczenie do 10 w języku macedońskim

Płacić	bułgarski	Transkrypcja bułgarska	macedoński	Język macedoński, transkrypcja	różnice
1	едно	edno	еден	eden	dwie ostatnie litery
2	dve	dve	два	dva	a – na koniec
3	три	tri	три	tri	NIE
4	четири	chetiri	четири	chetiri	NIE
5	пет	pet	пет	pet	NIE
6	шест	schest	шест	schest	NIE
7	седем	sedem	седум	sedum	„u” zamiast „e”
8	осем	osem	осум	osum	„u” zamiast „e”
9	девет	devet	девет	devet	NIE
10	десет	deset	десет	deset	NIE
11	единадесет	edinadeset	единаесет	edinaeset	brakuje litery „d”.
12	дванадесет	dvanadeset	дванаесет	dvanaeset	brakuje litery „d”.
20	двадесет	dvadeset	дваесет	dvaeset	brakuje litery „d”.
100	сто	sto	сто	sto	NIE
200	двеста	dvesta	двеста	dvesta	NIE
1.000	хиляда	hiliada	илјада	iliada	brakuje litery „h”.
10.000	десет хиляди	deset hiliadi	десет илјади	deset iliadi	brakuje litery „h”.
100.000	сто хиляди	sto hiliadi	сто илјади	sto iliadi	brakuje litery „h”.
1.000.000	един милион	edin milion	еден милион	eden milion	dwie ostatnie litery 1

Pochodzenie literackiego języka macedońskiego

Pojawienie się w 1944 r. tzw. języka macedońskiego nie miało nic wspólnego z nauką, lecz było konkretnym aktem politycznym, mającym na celu podzielenie języka bułgarskiego na dwie części. Wynalezienie języka macedońskiego jest formą serbizacji języka bułgarskiego na obszarze geograficznym Macedonii, która trwa od końca ubiegłego wieku aż do czasów współczesnych. W 1887 r. Serbia zaczęła zastępować bułgarską świadomość narodową serbską świadomością narodową, tymczasowo tworząc tożsamość macedońską. W odrębnym programie jako osobny punkt wspomniano o używaniu dialektu macedońskiego bez przedimka bułgarskiego i przy coraz większym mieszaniu się z językiem serbskim.

† Język macedoński †

Język macedoński jako rozwiązanie rosyjskiego węzła geostrategicznego na Bałkanach.

W XX wieku separacji językowej (glototomii) dokonano ze względów politycznych, a nie językowych. Ci, którzy nie akceptowali tego podziału, byli uważani za nacjonalistów i odpowiednio traktowani. W dziedzinie polityki celem było wytyczenie nowych granic politycznych poprzez separację językową, aby wyeliminować poczucie dotychczasowej wspólnej przynależności do jednego bytu. Strategie tworzenia takich nowych języków (np. macedońskiego) opracowywano na terenach komunistycznych według tych samych zasad wyjaśnionych w:

Uczony (lub zespół uczonych) publikuje ortografię, gramatykę, słowniki, słowniki dwujęzyczne (ale nigdy ze starego języka na nowy). Wkrótce ukaże się gramatyka historyczna, historia języka i historia nowego narodu. Powstaje Akademia Nauk, Teatr Narodowy i narodowy zespół folklorystyczny. Jednocześnie pojawia się literatura narodowa i pierwszy artysta tego czy innego gatunku zostaje natychmiast uznany za wielkiego dramaturga, powieściopisarza lub autora tekstów nowego języka. To wszystko z kolei wymaga historiografii literatury. Jako akompaniament polityczny brzmi typowe dla krajów komunistycznych zdanie, że nowy język macedoński jest „wysoko rozwiniętym krokiem w służbie całej kultury”.

A kierunek rozwoju wyznacza niewypowiedziane stwierdzenie: „im gorzej traktuje się stary język, tym lepiej dla nowego”. Sztuczny dystans do starego języka staje się coraz głębszy.

Wszystko to dosłownie odnosiło się do (literackiego) języka macedońskiego. Zapoczątkowano ją w 1944 roku w klasztorze Prohora Pcińskiego. Do 1944 r. „macedoński” był przymiotnikiem określającym region Macedonii. Ponieważ po 1944 r. nie było jasne, czy użycie słowa „macedoński” odnosiło się do języka, czy do terytorium, powstało lub zostało wywołane celowe zamieszanie pojęciowe, co okazało się korzystne w ugruntowaniu mitów narodu macedońskiego. Stworzono wrażenie, że język ten był językiem „kraju” Macedonii niemal od niepamiętnych czasów. Aleksander Wielki był Macedończykiem, Cyryl i Metody byli Macedończykami. Jednak nic z tego nie miało nic wspólnego z macedońskim językiem literackim pana Blaze’a Koneski.

Ponieważ dawny bułgarski oficjalnie przestał istnieć ze względu na nowy język macedoński, tj. stał się językiem obcym, zniknęły także glosonim i etnonim bułgarski. Mentorzy z Belgradu i ich pomocnicy ze Skopje uznali macedoński nurt ideologiczny serbizmu w nauce i językoznawstwie.

† Język macedoński †

Język macedoński, fałszerstwa popełniane przez filologów jugosłowiańskich w celu zaciemnienia lub zniekształcenia prawdy

Przez kilka dni w Skopje w 1944 roku, w konkretnym miejscu, w określonym dniu i na mocy dekretu, tworzono „literacki język macedoński”. Region bułgarski, który dał światu Cyryla i Metodego, Klemensa i Nauma, twórców pisma starobułgarskiego i słowiańskiego oraz założycieli trzeciego międzynarodowego języka literackiego w średniowiecznej Europie, nagle, po jedenastu wiekach dobrobytu kulturalnego, znalazł się w pozycja regionu bez historii, dla którego niezbędny był rozwój języka literackiego i alfabetu. W okresie renesansu prawie wszyscy skrybowie z obszaru Macedonii otwarcie ujawniali swoją bułgarską tożsamość językową. Paisii nazwał swoją historię „Istoriya Slavyanobolgarskaya”.

Połączył w nim wyraźnie pojęcia klanu – narodu – ojczyzny – nauczania – obyczajów z językiem i zaprojektował cały program narodowy. Odwołują się do tego także książki Neofita Rilskiego „Gramatyka bułgarska” (Kragujevac, 1835), „Wielka lektura bułgarska” (1868), „Zbiór bułgarskich myśli ludowych” (1891 – 1894).

Cała historia języka bułgarskiego – stara i nowa – została skonfiskowana, zniekształcona i zastąpiona nowym językiem macedońskim. Ilustrująca w tym względzie jest praca Blaže Koneski „Istoriјa na makedonskiot jazik” (Skopje i Belgrad, 1965), która analizuje ten sam materiał językowy i pomniki językowe, o których wspomniał już K. Mirchev w swojej „Gramatyki historycznej języka bułgarskiego” ( Sofia, 1958), który powtarza – często dosłownie, choć oczywiście pod inną nazwą – wszystkie podstawowe założenia wielkiego bułgarskiego uczonego.

Dokumenty archiwalne również nie zostały opublikowane w formie autentycznej. Listy wybitnego rewolucjonisty G. Delcheva nie zostały opublikowane przez L. Lape’a („Listy Gotse Delcheva”, Skopje, 1953) w języku, w którym zostały napisane (bułgarski język literacki). Narusza to zasadę zachowania autentyczności materiału obowiązującą w archiwistyce. Młodsze pokolenie w Macedonii i za granicą, które chciało poznać prawdę, nie mogło samodzielnie dotrzeć do pierwotnych źródeł. Nauka w Skopje bała się ich i zastępowała je fałszerstwami.

Aby stworzyć język macedoński, dialektologia bułgarska została zepsuta

Filolodzy w Belgradzie i Skopje musieli potwierdzić ideę niezależności dialektów macedońskich od dialektów bułgarskich. Należało wymyślić tożsamość macedońską i wyznaczyć „obszar języka macedońskiego” odrębny od bułgarskiego. Było to prawie niemożliwe, ponieważ nauka światowa już dawno temu wskazała na bułgarski charakter dialektów w Macedonii. Sama zmiana nazwy dialektów bułgarskich w Macedonii na „dialekty macedońskie” nie może zmienić charakteru języka.

Jako zjawisko społeczne rozwijało się powoli na przestrzeni wieków (w tym przypadku ponad 13 wieków), zachowując przy tym swą istotę i specyfikę. Po powstaniu Republiki Macedonii języki bułgarskie tego regionu nie nabyły żadnej innej struktury fonetycznej, morfologicznej ani syntaktycznej. Zanieczyszczenie języka językami obcymi (głównie serbskimi) ma miejsce przede wszystkim w obszarze leksyki, a zwłaszcza w formie pisanej.

Język macedoński, największa korupcja

Największym fałszerstwem jest próba przedstawienia pisanej formy regionalnej w Macedonii jako „języka macedońskiego”. Norma Skopje ma charakter regionalny, ponieważ jest oficjalną normą tylko dla jednego regionu obszaru geograficznego Macedonii, czyli tylko dla zaboru wardarskiego. W przeciwieństwie do naturalnych i normalnych języków cywilizowanego świata, norma ta została sztucznie stworzona przez porządek polityczny. Pozostałe dwie części, Pirin i Belomor, nie mają z nim żadnego związku.

O ile bułgarski język pisany (pomimo niewolnictwa) był językiem szkolnym, literackim i drukowanym trzech części przez prawie sto lat, aż do 1913 r., o tyle norma skopijska nie ustabilizowała się do dziś, nawet w części wardarskiej, jako że trwające zmiany językowe chaos udowadnia. Został zaprojektowany w pośpiechu – w ciągu kilku dni – przez kilkunastu niezbyt oświeconych nauczycieli i osoby publiczne i jest obcy macedońskim Bułgarom z Pirinu i Belomorja.

Komu potrzebna była separacja językowa i utworzenie języka macedońskiego?

Ponieważ strategia realizacji była we wszystkich przypadkach (w regionie komunistycznym) separacji językowej taka sama lub podobna, pojawia się pytanie, czy ma to również wpływ na funkcjonowanie tego mechanizmu. „Podzielono” nie tylko języki, ale także historię i narody. Ponieważ w żadnym z tych przypadków nie uwzględniono woli narodu, nie jest jasne, jakie znaczenie widzieli główni aktorzy dla siebie, swojego państwa i swojej polityki. Utrzymują się sprzeczności i niespójności w polityce KGB i rządu bułgarskiego w tym zakresie.

Trzymali się poglądu narzuconego w latach trzydziestych XX wieku przez Jugosłowiańską Partię Komunistyczną, kierownictwo sowieckie i Komintern, że istnieje „naród macedoński” i należy stworzyć „język macedoński”. Brakowało im jasnego, jednolitego stanowiska w najważniejszych kwestiach wynikających z tego poglądu.

Całkowite rozwiązanie kwestii macedońskiej widziane jest w odległej perspektywie i wiąże się ze wsparciem Związku Radzieckiego i „zwycięstwem socjalizmu” na Półwyspie Bałkańskim. W ramach Związku Radzieckiego Ukraina i Białoruś miały zostać zrusyfikowane, a narody tureckojęzyczne miały zostać podzielone na jak najmniejsze części. Natomiast w Jugosławii asymilacja językowa i kulturowa przebiegała w kierunku serbskim. Dla serbskiej polityki znamienne jest to, że nie podjęto takiej próby analogicznego rozgraniczenia językowego wobec jugosłowiańskich Albańczyków i Turków – po prostu zostali pozbawieni wszelkich możliwych praw, w ogóle nie byli uważani za naród, ale za „mniejszość” w najgorszym tego słowa znaczeniu słowa, nawet jeśli dominowały w niektórych obszarach.

Gwoli prawdy historycznej należy zaznaczyć, że to doświadczenie asymilacyjne nie rozpoczęło się w socjalistycznej Jugosławii, tj. po 1944 r., lecz już w ZSRR i Królestwie Jugosławii. Jednak ich praktyczna realizacja nastąpiła za pomocą skutecznych środków socjalistycznych dopiero po 1944 roku. W 1949 r. Jugosłowiański przywódca Josip Broz Tito bez ogródek stwierdził, że istnienie „narodu macedońskiego tylko w Jugosławii i w żadnym innym połączeniu” jest możliwe.

Jednakże prasa bułgarska donosiła o niezliczonych faktach dotyczących przemocy wobec „ludności macedońskiej” w Macedonii Wardarskiej ze strony reżimu Tity i Lazara Kolisszewskich, „terroru Gestapo” wobec obywateli pro-bułgarskich, wprowadzenia sztucznego literackiego „języka macedońskiego” , podżegania do wrogości wobec narodu bułgarskiego i wysiłków na rzecz pogorszenia stosunków między Macedonią a Bułgarią.

Naród Macedonii powinien zastanowić się nad swoją tożsamością, która od 1944 r. opiera się na rozproszonym poczuciu przynależności do Jugosławii. Wszelka krytyka nowego języka macedońskiego jest odbierana jako cios zadany państwu jugosłowiańskiemu. Kwestia staje się zatem kwestią rozliczenia z przeszłością, gdyż kłamstwa i zafałszowania historii odbijają się na młodym pokoleniu, które obecnie płaci żniwo narodowego nihilizmu. Jednak ówczesne pokolenie nie mogło identyfikować się z Serbią. Nie można zaprzeczyć początkom nowej tożsamości. Przykładem tego jest całkowite oddzielenie Macedończyka od serbskiej Cerkwi prawosławnej w 1967 r. (co jednak nigdy nie zostało uznane przez Cerkiew serbską).

Język macedoński – dokumenty do opracowania

W materiałach tych znajdziesz wyznania członków Komisji ds. Ortografii Macedońskiej. Nie zostały one stworzone przez byle kogo, ale przez samych kompilatorów języka macedońskiego. Pokazują, że po drugiej wojnie światowej nie było narodu macedońskiego i że dopiero on powstał. Również, że naród macedoński był dziełem marszałka Tito, partii komunistycznej i koniunktury politycznej kontrolowanej głównie przez Serbię.

Także tego, że ludzie bali się „innych miejsc” i Federacji, żeby nie popełnić błędów politycznych; że wraz z wprowadzeniem alfabetu serbskiego i zniesieniem liter niezbędnych do pisania zerwano wielowiekowe tradycje, że w pośpiechu wymyślono „język” bez literatury, że zasady ustalono arbitralnie, a nauczyciele mieli niewiele wiedza.

Cytaty z różnych źródeł istotne dla tematu: „Język macedoński”:

Ale dzięki Partii Komunistycznej, która w tej gigantycznej walce jako pierwsza podniosła flagę walki z najeźdźcami i za wolność wszystkich zniewolonych narodów, a także za wolność narodu macedońskiego, dzięki oddziałom naszych dalekich -widziałem, kochany marszałku Tito i wcześniej. Dzięki całej naszej młodej armii macedońskiej mamy dziś nasz kraj. … Oczywiście, aby naród był kulturalny, potrzebny jest rozwój kulturalny, a tego nie da się osiągnąć bez pisma, bez alfabetu…

Dlatego dzisiaj musimy położyć podwaliny pod naszą umiejętność pisania i czytania, wprowadzając alfabet macedoński i język macedoński (język pisany). Aby wykonać to zadanie, musimy zatem kierować się interesami naszego narodu macedońskiego i oczywiście brać pod uwagę interesy całej społeczności, w której się znajdujemy, interesy federalnej i demokratycznej Jugosławii. Zapraszam do krzyku z tego miejsca: Niech żyje przywódca demokratycznej i federalnej Jugosławii, marszałek Tito…! Niech żyje Partia Komunistyczna, dzięki której możemy się tu dzisiaj spotkać…

Temat: Język macedoński, cytat z – Epaminonda Popandonov, Notatki stenograficzne, s. 1-2

Do materiałów literackich dochodzą okoliczności polityczne, które wyjaśniają także kwestię języka macedońskiego.

Temat: Język macedoński, cytat z – R. Zografov, s. 7

Nie mamy czasu czekać, aż ten język zostanie stworzony. Stajemy przed pytaniem, czy mamy język literacki, a nie mamy czasu i nie możemy czekać, aż ten język stworzą poeci, pisarze i dziennikarze.

Temat: Język macedoński, cytat z – Gjorge Kiselinov, s. 3

Nasi nauczyciele będą towarzyszyć klasom piątym i szóstym. W przypadku nieprzeszkolonych nauczycieli szkolenie będzie bardzo trudne.

Temat Język macedoński Cytat z – Krume Tosheski, s. 34

Tu chodzi o pedagogikę i studentów. Ale dotyczy to także dorosłych. Ci ludzie nigdy nie nauczą się tych zasad.

Temat: Język macedoński, cytat z – Risto Prodanov, s. 50

Język macedoński jest matką wszystkich języków słowiańskich, a dokładniej wszystkich literackich języków słowiańskich.

Temat: Język macedoński, cytat z – Görge Kisselinov, s. 4-6.

Po 37 latach niektórzy członkowie Komisji ds. Stworzenia „Literackiego Języka Macedońskiego” doszli do wniosku, że działalność Komisji nie miała charakteru naukowego, ale wypaczającego, antybułgarskiego i politycznego oraz że nie można stworzyć „nowego języka” :

Kompozytorzy proponujący własną chorą wizję historii wykraczają poza wszelkie kategorie naukowe. Właśnie takimi kompilatorami są fałszerzy historii w tak zwanej „Historii Narodu Macedońskiego”.

Temat: Język macedoński, cytat z – Venko Markovskiego, „Krew nie zamienia się w wodę”, s. 1981, s. 191

Błażej Koneski sztucznie kreuje poważny wygląd człowieka przekonanego, pełniącego funkcję uczonego. Sposób, w jaki uzasadnia prawo do nowych wystąpień w języku, utwierdza nas w wątpliwościach, czy sam Blažek Koneski nie wierzy, że to, co robi, jest prawdziwą nauką… Człowiek z ambicjami, że już definiuje wygląd nowego języka. Takiej osobie nie można zarzucić naukowcom, że nie wie, o czym pisze.

Temat: Język macedoński, cyt. za – V. Markowski, ibid., s. 209

Język macedoński – Projekt Macedonia

Macedonizacja ludności bułgarskiej w Macedonii osiągnęła swój szczyt w okresie jugosłowiańskim. Tito, wspierany przez Rosję, próbuje zniszczyć wszystko, co bułgarskie, nie pozostawiając kamienia na kamieniu, a nawet bułgarscy księża są zabijani lub, w najlepszym przypadku, wydalani z Macedonii. Obywatele Jugosławii, którzy ośmielają się nazywać siebie Bułgarami, są źle traktowani przez policję, odmawia się im pracy i świadczeń socjalnych. Po upadku reżimu stało się jasne, że jednym z instrumentów macedonizacji były obozy koncentracyjne, które w czasach komunizmu były utrzymywane w tajemnicy. Niektóre obozy koncentracyjne w Jugosławii, które były wykorzystywane do inżynierii narodowej, znane są jako Gerovo i Goli Otok.

Wiele lat po rozpadzie Jugosławii działalność Serbów i Rosjan w związku z tą „inżynierią narodową” jest nadal nieznana. Nikt nie mówi o obozach koncentracyjnych ani o tajnej policji UDBA, która była odpowiedzialna za masowe morderstwa, porwania, tortury, gwałty i systematyczny terror. Uczeni nadal wierzą w całkowicie niezależne i naturalne pojawienie się języka macedońskiego, mimo że przed 1945 rokiem nie powstały żadne książki w tej formie. Nawet jeśli Macedończycy rozumieją język bułgarski i odwrotnie, uczeni rządowi i politycy wciąż działają na autopilocie, próbując wyjaśnić, że język macedoński ma niewiele wspólnego z językiem bułgarskim, a ludzie są zupełnie inni.

Czy jest przyszłość dla języka macedońskiego jako języka wyjątkowego, z którego wywodzą się wszystkie języki słowiańskie, czy też dla języka macedońskiego jako dialektu języka bułgarskiego? Co stanie się z językiem macedońskim, jeśli naród macedoński zdecyduje się odwrócić od dziedzictwa komunistycznego? Co stanie się z językiem macedońskim jako filarem macedońskiej tożsamości, jeśli prawda o jego powstaniu stanie się publiczna i znana w Macedonii? Język macedoński?

† Język macedoński †

Często zadawane pytania dotyczące języka macedońskiego

Mamy nadzieję, że spodobał Ci się nasz artykuł „Język macedoński | s. 1944| Znawca języka macedońskiego” polubił. Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o Macedonii, przeczytaj także nasze artykuły na temat: Macedonia , Macedonia Północna , Ochryda , Thessaloniki , Saloniki , Orthodoxe Kirche , Alexander der Große , Здраво

† Język macedoński † Język macedoński †

.