Macedonische eer

Macedonisatie van de Bulgaren in Pirin Macedonië

De Macedonisering van de Bulgaren in Pirin-Macedonië werd uitgevoerd door de autoriteiten van de Volksrepubliek Bulgarije (pro-Russische marionettenregering) en Joegoslavië. Zij probeerden een gemeenschap te creëren met een duidelijke Macedonische nationale identiteit. En het was ze bijna gelukt. Vóór 1945 waren er geen etnische Macedoniërs in de tellingen in Bulgarije, maar in 1946 werden 160.541 mensen gedwongen zich te laten registreren als “etnische Macedoniërs” in Bulgarije, en in 1956 – 178.862 mensen. De gedwongen Macedonisering vond plaats onder leiding van de Bulgaarse Communistische Partij en de vestiging van het communistische regime in Bulgarije na de Tweede Wereldoorlog tussen 1944 en 1958. De invoering van een Macedonische taal en “etnische Macedoniërs” was een sociaal-politiek experiment dat erop gericht was het nationale bewustzijn van de Bulgaarse bevolking te veranderen en een stap in de richting van de oprichting van een Verenigd Macedonië binnen Joegoslavië. Als gevolg van het openlijke conflict tussen Tito en Stalin mislukte het idee van een Balkanfederatie, maar desondanks leverde de Macedonisatie met langzame stappen resultaten op. Een klein deel van de bevolking in Pirin nam de Macedonische identiteit aan om de problemen met de nationale veiligheid en de politie van het totalitaire regime te vermijden.

Eind 1944 en begin 1945 nam de leiding in Skopje een reeks maatregelen om de Bulgaarse bevolking te isoleren van Vardar, Macedonië en vice versa. De grens werd gesloten en de telefoonlijnen tussen Skopje en Sofia werden afgesneden, zodat de bevolking niet vrij kon communiceren. Er was grote ontevredenheid onder de bevolking toen duizenden Servische kolonisten die in 1941 door de Macedonische Bulgaren waren verdreven, werden teruggebracht naar de gebieden aan de Bulgaars-Joegoslavische grens om de Mecedonisering van de bevolking te vergemakkelijken. Er braken rellen uit in Tikvesko en Velesko, in de dorpen Gradsko, Ribarci en andere. De autoriteiten vielen de opstandelingen hard aan als vijanden van het nieuwe Macedonië en traden hardhandig tegen hen op.

Wetten werden aangenomen om de rechten te beperken van degenen die zich Bulgaren noemden.

Talloze moorden worden zonder proces gepleegd op Bulgaren, alleen omdat zij met Bulgarije sympathiseren en zich Bulgaar noemen. In maart 1945 werd het “Hof voor de verdediging van de Macedonische nationale eer” opgericht. In deze rechtbank werden allen die het niet eens waren met het regeringsbeleid berecht en veroordeeld.

Wet op de belediging van de Macedonische nationale eer

Er werd een “Wet op de belediging van de Macedonische nationale eer” opgesteld, die voorziet in 10 jaar gevangenisstraf voor iedereen die zich “Bulgaar” noemt. Deze periode was de moeilijkste voor de Macedonische Bulgaren, maar hun geest bleef ontembaar, ondanks de onderdrukking en de grote ontberingen waarmee zij werden geconfronteerd.

Veel Bulgaren werden voor de “Macedonische rechtbank” gebracht en veroordeeld volgens de “Macedonische erewet”. Wer glaubt, dass die Geschichte, Sprache und Nationalität der Bevölkerung in Mazedonien bulgarisch ist, wird beschuldigt, ein Feind des “neuen Jugoslawien” zu sein und gegen “Volk und Staat” zu arbeiten. Een vijand van de eenheid van de “Joegoslavische volkeren”!

Er zijn ook bewijzen van de vervolging van Bulgaren tot 1941 door de Servische communistische autoriteiten, die de Bulgaren die vochten voor de vrijheid van de Bulgaren in Macedonië, Vardar, berechtten, Macedonië wilden afscheiden van Joegoslavië en beweerden dat zij een onafhankelijk Macedonië wilden creëren en het wilden verenigen met Bulgarije. In 1927 werden D. Chkatrov , D. Güzelev en bijna 200 anderen tijdens het studentenproces in Skopje veroordeeld tot 15-20 jaar strenge gevangenisstraf.

Na de toegenomen processen en massamoorden op Bulgaren vestigde de Bulgaarse regering de aandacht van Belgrado op het feit dat “alleen Bulgaren” werden berecht in Vardar, Macedonië. Ondanks het pro-Joegoslavische Macedonische beleid probeerde Bulgarije enkele van de beschuldigden te redden, maar de inspanningen waren tevergeefs. Integendeel, de Bulgaarse regering wordt ervan beschuldigd de “criminelen” van Macedonië te dekken.

Het communistische regime in Bulgarije blijft niet ver achter in zijn slavernij aan Rusland…

In 1947, op 22 november, vaardigde het Ministerie van Nationaal Onderwijs een decreet uit waarin correcties in het geschiedenis- en aardrijkskundeonderwijs werden bevolen. Dit document bewijst hoe ver het verraad van de Bulgaarse Communistische Partij aan de Bulgaren over de Macedonische kwestie gaat. Enkele correcties in het aardrijkskunde- en geschiedenisboek zijn:

• In het leerboek voor klas 3 wordt de staat Samuel niet beschouwd als West-Bulgarije, maar als de staat van de Macedonische Slaven.
• Climent en Naum worden beschreven als Zuid-Slavische verlichters en schriftgeleerden.
• De Pirin wordt geen Bulgaarse berg genoemd, maar een Macedonische.
• De bevolking van Bulgarije zou behalve uit Bulgaren ook uit Macedoniërs bestaan.
• In het leerboek voor de tweede klas wordt de zin “Macedonië werd geannexeerd door Bulgarije” vervangen door “Macedonië werd bezet door Bulgarije”.
• De gebroeders Miladinov en andere Bulgaarse schrijvers van de Renaissance werden uitgeroepen tot Macedoniërs.
• In het leerboek voor klas III, in de les over de bevolking van Bulgarije, staat dat Macedoniërs voornamelijk in Pirin Macedonië wonen en dat de rivier Struma ten zuiden van Rila ligt, de rivieren Mesta en Pirin liggen in het gebied van Pirin Macedonië.

Tot op de dag van vandaag worden op het grondgebied van Macedonië anti-Bulgaarse wetten uitgevaardigd, sommige hinderlijk, andere bedoeld om het bestaan van de Macedonische natie te bewijzen. Maar welke wetten er ook worden aangenomen, wat er ook wordt gedaan, er kan niets worden gedaan aan de geschiedenis, de feiten en het feit dat veel Bulgaren in Macedonië hun Bulgaarse wortels kennen en zich geen Macedoniërs laten noemen.

< Das wahre Bild einer erfundenen Identität >