Honor Macedonii

Macedonizacja Bułgarów w Macedonii Pińskiej

Macedonizację Bułgarów w Pirin-Macedonii przeprowadziły władze Ludowej Republiki Bułgarii (prorosyjski rząd marionetkowy) i Jugosławii. Starali się stworzyć społeczność o wyraźnej macedońskiej tożsamości narodowej. I prawie im się to udało. Przed 1945 rokiem w spisach ludności w Bułgarii nie było etnicznych Macedończyków, ale w 1946 roku 160 541 osób zostało zmuszonych do zarejestrowania się jako „etniczni Macedończycy” w Bułgarii, a w 1956 roku – 178 862 osoby. Przymusowa macedonizacja miała miejsce pod przywództwem Bułgarskiej Partii Komunistycznej i ustanowienia reżimu komunistycznego w Bułgarii po II wojnie światowej w latach 1944-1958. Stworzenie języka macedońskiego i „etnicznych Macedończyków” było eksperymentem społeczno-politycznym mającym na celu zmianę świadomości narodowej ludności bułgarskiej i krokiem w kierunku utworzenia Zjednoczonej Macedonii w ramach Jugosławii. W wyniku otwartego konfliktu między Tito a Stalinem idea federacji bałkańskiej upadła, ale mimo to macedonizacja przynosiła efekty powolnymi krokami. Niewielka część ludności w Pirinie przyjęła tożsamość macedońską, aby uniknąć problemów z bezpieczeństwem narodowym i policją reżimu totalitarnego.

Na przełomie 1944 i 1945 roku kierownictwo w Skopje podjęło szereg działań mających na celu odizolowanie ludności bułgarskiej od Wardaru, Macedonii i odwrotnie. Granica została zamknięta, a linie telefoniczne między Skopje a Sofią zostały przecięte, aby ludność nie mogła się swobodnie porozumiewać. Wielkie niezadowolenie wśród ludności wywołało sprowadzenie tysięcy serbskich kolonistów, którzy zostali wypędzeni przez macedońskich Bułgarów w 1941 roku, na tereny przy granicy bułgarsko-jugosłowiańskiej, aby ułatwić mekedonizację ludności. Zamieszki wybuchły w Tikvesko i Velesko, we wsiach Gradsko, Ribarci i innych. Władze ostro zaatakowały powstańców jako wrogów nowej Macedonii i rozprawiły się z nimi w najbardziej brutalny sposób.

Uchwalono ustawy ograniczające prawa tych, którzy nazywali się Bułgarami.

Liczne morderstwa popełniane są bez procesu na Bułgarach tylko dlatego, że sympatyzują z Bułgarią i nazywają się Bułgarami. W marcu 1945 roku powołano „Sąd dla obrony macedońskiego honoru narodowego”. W tym sądzie sądzono i skazywano wszystkich, którzy nie zgadzali się z polityką rządu.

Ustawa o znieważeniu macedońskiego honoru narodowego

Powstała „Ustawa o znieważeniu macedońskiego honoru narodowego”, która przewiduje 10 lat więzienia dla każdego, kto nazywa się „Bułgarem”. Okres ten był najtrudniejszy dla macedońskich Bułgarów, ale ich duch pozostał niepokorny, mimo ucisku i wielkich trudów, z jakimi się borykali.

Wielu Bułgarów zostało postawionych przed „macedońskim sądem” i skazanych zgodnie z „prawem macedońskiego honoru”. Wer glaubt, dass die Geschichte, Sprache und Nationalität der Bevölkerung in Mazedonien bulgarisch ist, wird beschuldigt, ein Feind des „neuen Jugoslawien” zu sein und gegen „Volk und Staat” zu arbeiten. Wróg jedności „narodów jugosłowiańskich”!

Są też dowody na prześladowanie Bułgarów do 1941 roku przez serbskie władze komunistyczne, które sądziły tych Bułgarów, którzy walczyli o wolność Bułgarów w Macedonii, Vardarze, chcieli oddzielić Macedonię od Jugosławii i twierdzili, że chcą stworzyć niepodległą Macedonię i zjednoczyć ją z Bułgarią. W 1927 roku na procesie studenckim w Skopje, D. Chkatrov , D. Güzelev i prawie 200 innych osób zostało skazanych na 15-20 lat rygorystycznego więzienia.

Po wzmożonych procesach i masowych mordach na Bułgarach, rząd bułgarski zwrócił uwagę Belgradu na fakt, że w Vardarze w Macedonii sądzeni są „tylko Bułgarzy”. Mimo projugosłowiańskiej polityki macedońskiej, Bułgaria próbowała uratować część oskarżonych, ale wysiłki te okazały się daremne. Przeciwnie, rząd bułgarski jest oskarżany o krycie „przestępców” z Macedonii.

Komunistyczny reżim w Bułgarii nie pozostaje daleko w tyle w swojej służalczości wobec Rosji

W 1947 roku, 22 listopada, Ministerstwo Edukacji Narodowej wydało rozporządzenie nakazujące korekty w nauczaniu historii i geografii. Dokument ten dowodzi, jak daleko sięga zdrada Bułgarskiej Partii Komunistycznej wobec Bułgarów w kwestii macedońskiej. Niektóre z poprawek w podręczniku do geografii i historii to:

• W podręczniku dla klasy 3 za państwo Samuela nie uważa się zachodniej Bułgarii, lecz państwo Słowian Macedońskich.
• Climent i Naum są opisywani jako południowosłowiańscy oświeceniowcy i skrybowie.
• Pirin nie jest nazywany górą bułgarską, tylko macedońską.
• Mówi się, że ludność Bułgarii składa się nie tylko z Bułgarów, ale także z Macedończyków.
• W podręczniku do 2 klasy zdanie „Macedonia została zaanektowana przez Bułgarię” zastępuje się zdaniem „Macedonia była okupowana przez Bułgarię”.
• Bracia Miladinowie i inni bułgarscy pisarze renesansu zostali uznani za Macedończyków.
• W podręczniku dla klasy III, na lekcji o ludności Bułgarii, jest napisane, że Macedończycy mieszkają głównie w Macedonii Pirańskiej i że rzeka Struma jest na południe od Riły, rzeki Mesta i Pirin są na terenach Macedonii Pirańskiej.

Do dziś na terenie Macedonii uchwalane są antybułgarskie prawa, jedne z nich są dokuczliwe, inne mają na celu udowodnienie istnienia narodu macedońskiego. Ale bez względu na to, jakie ustawy zostaną przyjęte, bez względu na to, co zostanie zrobione, nic nie można zrobić z historią, faktami i tym, że wielu Bułgarów w Macedonii zna swoje bułgarskie korzenie i nie pozwala nazywać się Macedończykami.

< Das wahre Bild einer erfundenen Identität >