Τα πρώτα βήματα προς μια “νέα” Μακεδονία
Το 1924, η Κομμουνιστική Διεθνής διατύπωσε τη θέση της ύπαρξης ενός μακεδονικού, θρακικού και δοβρουτσάνικου έθνους. Μέσα από μια σκηνοθεσία της Κομιντέρν, η Μακεδονία αναγνωρίστηκε ως ομοσπονδιακή μονάδα στη Γιουγκοσλαβία του Τίτο και άρχισαν οι εργασίες για τη δημιουργία ενός μακεδονικού σοσιαλιστικού έθνους και την εισαγωγή μιας μακεδονικής γλώσσας. Όλη αυτή η πολιτική βασιζόταν σε αντιβουλγαρικά θεμέλια. Λόγω της κατασκευής αυτού του “μακεδονικού έθνους”, συχνά διαδίδονται παράλογα ψέματα και παραποιήσεις της ιστορίας. Σήμερα, ωστόσο, πολλοί Μακεδόνες αναγνωρίζουν την αλήθεια και το γεγονός ότι οι ρίζες τους βρίσκονται στη Βουλγαρία.
Δημιουργία του μακεδονικού “έθνους”
Όλα ξεκίνησαν το 1944, όταν ο Γκεόργκι Ντιμιτρόφ και ο Τίτο “συμφώνησαν να δημιουργήσουν μια συμμαχία μεταξύ της Βουλγαρίας και της Γιουγκοσλαβίας που θα οδηγούσε σε μια ομοσπονδία των Νοτιοσλάβων”. Ο Τίτο πρότεινε να ενταχθεί η Βουλγαρία στη Γιουγκοσλαβική Ομοσπονδία, πράγμα που σήμαινε την πλήρη κατάληψη του βουλγαρικού κράτους από τη Γιουγκοσλαβία. Ο Γκεόργκι Ντιμιτρόφ υποστηρίχθηκε από τον Στάλιν στην επιμονή του για τη δημιουργία ενός ισότιμου βουλγαρο-γιουγκοσλαβικού κράτους κατά το πρότυπο της Αυστροουγγαρίας.
Στις 20 Σεπτεμβρίου 1944, η Κεντρική Επιτροπή του BRP(k) αποφάσισε ότι το ζήτημα της προσχώρησης της βουλγαρικής Μακεδονίας στο μακεδονικό κράτος θα έπρεπε να επιλυθεί με την προσωρινή οικοδόμηση μιας στενής συμμαχίας μεταξύ της Βουλγαρίας και της Γιουγκοσλαβίας. Ταυτόχρονα, η μακεδονική εθνική συνείδηση θα ενισχυθεί μεταξύ του βουλγαρικού πληθυσμού στην περιοχή του Πιρίν.
Στις 21 Δεκεμβρίου 1944, σε συνεδρίαση της ηγεσίας του κόμματος, ο Γκεόργκι Ντιμιτρόφ ανακοίνωσε τα κύρια σημεία της Συνθήκης της Ένωσης. Ένα από αυτά γράφει. Η Βουλγαρία συμφωνεί ότι τα τμήματα της Μακεδονίας που της ανήκουν από το 1913 θα προσαρτηθούν στη Μακεδονία εντός της Γιουγκοσλαβίας, εάν ο πληθυσμός το επιθυμεί. Επιπλέον, εάν… δημιουργηθεί ένα ομοσπονδιακό κράτος, η ενωμένη Μακεδονία θα γίνει δεκτή σε αυτή την ομοσπονδία ως ισότιμο μέλος. Η Γιουγκοσλαβία, από την πλευρά της, συμφωνεί να επιστρέψει στη Βουλγαρία τα τμήματα του εδάφους της που μεταβιβάστηκαν στη Γιουγκοσλαβία με τη Συνθήκη του Νεϊγύ το 1919.”
Μια ιστορία για τους σοβιετικούς “συντρόφους” και τη Μακεδονία
Στις 28 Ιανουαρίου 1945, ο Στάλιν δήλωσε στις αντιπροσωπείες της Βουλγαρίας και της Γιουγκοσλαβίας στη Μόσχα ότι “η συμμαχία μεταξύ Βουλγαρίας και Γιουγκοσλαβίας αποτελεί σημείο καμπής στην ιστορία της Ευρώπης”. Στη διάσκεψη κατέστη σαφές ότι μια βουλγαρο-γιουγκοσλαβική συμμαχία υπό σοβιετική αιγίδα δεν ήταν εφικτή.
Οι διαπραγματεύσεις μεταξύ Βουλγαρίας και Γιουγκοσλαβίας διεξήχθησαν υπό την εποπτεία του Στάλιν. Συνοδεύτηκαν από την αρχή από την πολιτική της “αποεθνικοποίησης” και την τρομοκρατία του YCP στη Μακεδονία του Βαρδάρη. Οι εκλογές για την Εθνοσυνέλευση της Δημοκρατίας της Μακεδονίας το 1945 διεξήχθησαν με το σύνθημα “Όποιος δεν πάει στις κάλπες είναι προδότης”, “συνεργάτης των Βούλγαρων κατακτητών και Μιχαήλοφ”. Ψηφίστηκε νόμος για την ίδρυση δικαστηρίου για την υπεράσπιση της μακεδονικής εθνικής τιμής, το οποίο καταδίκασε 48 Βούλγαρους στο Κουμάνοβο το 1945 και καταδίκασε μερικούς από αυτούς σε θάνατο. Την ίδια χρονιά, το Δημοκρατικό Μέτωπο έστειλε υπόμνημα στα Ηνωμένα Έθνη ζητώντας δημοψήφισμα και περιγράφοντας τις θηριωδίες και τις δολοφονίες των Βουλγάρων που αρνήθηκαν να αυτοαποκαλούνται Μακεδόνες. Αργότερα, η οργάνωση αποκαλύφθηκε και ορισμένοι από τους ακτιβιστές καταδικάστηκαν σε θάνατο και εκτελέστηκαν.
Με εντολή του Υπουργείου Παιδείας της Μακεδονίας του Βαρδάρη, το λεγόμενο “μακεδονικό αλφάβητο” και η “μακεδονική γλώσσα” εισήχθησαν στις 5 Μαΐου 1945. Ο πρώην φοιτητής της βουλγαρικής φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο της Σόφιας, Blaže Konevski και ο σοβιετικός γλωσσολόγος Ed. Ο Bernstein δημιούργησε το μακεδονικό αλφάβητο αφαιρώντας όλα τα γράμματα που θύμιζαν το βουλγαρικό αλφάβητο. Κατά τη διάρκεια της δημιουργίας του λεγόμενου μακεδονικού έθνους στη Μακεδονία του Βαρδάρη, υπήρξε μαζική καταστολή κατά των Βουλγάρων. Οι Βούλγαροι είναι επίσης η κύρια εθνοτική ομάδα που χαρακτηρίζεται από τη Μόσχα ως Πομακεδονική και χωρίζεται σε διάφορα “έθνη”.
Επιτάχυνση του μακεδονισμού
Τον Ιούνιο του 1946, ο Στάλιν έδωσε εντολή στον Ντιμιτρόφ να επιταχύνει τη μακεδονοποίηση της περιοχής του Πιρίν: “Η περιοχή του Πιρίν πρέπει να αποκτήσει πολιτιστική αυτονομία εντός της Βουλγαρίας. Το γεγονός ότι δεν υπήρχε ανεπτυγμένη μακεδονική συνείδηση στον πληθυσμό δεν σήμαινε τίποτα. Αποφασίστηκε ότι μέχρι να ενταχθεί η περιοχή του Πιρίν στη Δημοκρατία της Μακεδονίας, θα πρέπει να προωθηθεί “η μακεδονική γλώσσα και λογοτεχνία καθώς και η ιστορία της Δημοκρατίας της Μακεδονίας”. Σε εκτέλεση των εντολών του Στάλιν, 160.641 από τα 252.575 άτομα καταγράφηκαν βίαια ως “Μακεδόνες” στην απογραφή στην περιοχή του Πιρίν. Από αυτούς, 131.954 δήλωσαν τη βουλγαρική ως μητρική τους γλώσσα και λιγότεροι από 28.611 δήλωσαν τα μακεδονικά.
Μετά την υπογραφή της Συνθήκης Φιλίας και Βοήθειας μεταξύ Βουλγαρίας και Γιουγκοσλαβίας στο Εβκσινόγκραντ στις 27 Νοεμβρίου 1947, η κυβέρνηση του Ντιμιτρόφ υποχρεώθηκε να εισαγάγει τη μελέτη της μακεδονικής γλώσσας και της ιστορίας του μακεδονικού λαού στην περιοχή του Πιρίν, καθώς και να ιδρύσει ένα μακεδονικό θέατρο και ένα βιβλιοπωλείο.
Το 1948, σε μια συνάντηση του γραφείου της Κομινφόρμ στο Βουκουρέστι, ο Traycho Kostov δήλωσε: “Έχουμε αναλάβει, με τη συμβουλή των σοβιετικών συντρόφων μας, να συμβάλουμε στην ανάπτυξη μιας μακεδονικής εθνικής συνείδησης… αλλά θα πρέπει ο λαός της περιοχής του Πιρίν να αναγκαστεί να εγκαταλείψει τη μητρική του γλώσσα”.
Το κομμουνιστικό καθεστώς στη Βουλγαρία και ο μακεδονισμός
Σε ολομέλεια της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος τον Μάρτιο του 1963. Ο Todor Zhivkov αποτέλεσε σημείο καμπής στη βουλγαρική πολιτική για το μακεδονικό ζήτημα. Δήλωσε ότι οι ισχυρισμοί σχετικά με την ύπαρξη μακεδονικής εθνικότητας είναι ψεύτικοι.
Ωστόσο, το κομμουνιστικό καθεστώς στη Βουλγαρία συνεχίζει να είναι μάρτυρας 45 ετών γενοκτονίας κατά του βουλγαρικού πληθυσμού και της βουλγαρικής εθνότητας. Ο Todor Zhivkov θεωρείται ως ένας ανίκανος ηγέτης που δεν βρήκε ποτέ τρόπο ή μηχανισμό να σταματήσει οτιδήποτε. Αυτό δεν πρέπει να εκπλήσσει κανέναν, διότι αυτή είναι η γεωπολιτική της Μόσχας, των αφεντικών του Κομμουνιστικού Κόμματος στη Βουλγαρία. Επιπλέον, οι πληροφορίες που διαθέτει η κρατική ασφάλεια σχετικά με τα στρατόπεδα συγκέντρωσης στη Γιουγκοσλαβία, οι οποίες χρησιμοποιούνται για να “παρακινήσουν” τους Βούλγαρους να εγκαταλείψουν τη δική τους ταυτότητα και να αυτοαποκαλούνται Μακεδόνες, κρύβονται προσεκτικά από το κοινό. Ούτε τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, ούτε η τρομοκρατία κατά του πληθυσμού, ούτε οι δολοφονίες, ούτε η εμφάνιση του ρατσισμού και της εχθρότητας προς τους Βούλγαρους αποτράπηκαν. Υπάρχουν περιπτώσεις όπου Βουλγάρες οδηγούνταν στην πορνεία για να θρέψουν τα παιδιά τους, γεγονός που έδωσε το όνομα στις “δύο κόκκινες”. Δηλαδή, τα δύο χαρτονομίσματα για τα οποία πουλήθηκαν για να σώσουν τα παιδιά τους από τη δυστυχία στη Γιουγκοσλαβία του Τίτο. Αυτό αναφέρεται μέχρι σήμερα από Βορειομακεδόνες και Σέρβους διπλωμάτες ως σημείο υπερηφάνειας.
Αλλά το ψέμα και η αδικία φαίνεται ότι δεν μπορούν να αντισταθούν στην αλήθεια, την ελευθερία του λόγου και τη δημοκρατία. Έτσι, η ονειρεμένη μακεδονική ταυτότητα ξεθωριάζει κάθε χρόνο και κάθε νέα γενιά. Χωρίς τους αυταρχικούς μηχανισμούς και την αιγίδα της Μόσχας, οι Μακεδόνες υποστηρικτές δεν θα μπορούσαν ποτέ να αποδείξουν το ιστορικό τους δίκιο.
Μήπως γινόμαστε μάρτυρες ενός γεωπολιτικού σχεδίου που καταρρέει και μαζί του το ονειρικό μακεδονικό έθνος ξεθωριάζει;
Recent Comments