Bulgarlara, Bulgar etnik kökenine ve kültürüne karşı uygulanan zorlayıcı önlemler ve yasalar 20. yüzyıl boyunca gerçek boyutlara ulaştı. İnsanların kendilerine Bulgar demeleri yasaktır. Yeni yasaları kabul etmeyenlere karşı harekete geçen özel komandolar var.
Makedonya’daki Bulgarlar için zorlayıcı eylemler ve yasalar
Güneybatı Makedonya’daki Hıristiyan nüfus 19. yüzyılın sonunda kendilerini Bulgar olarak tanımlamıştır. Osmanlı İmparatorluğu arşivlerinde ve diğer idari belgelerde de bu şekilde listelenmişlerdir. Yirminci yüzyılda bu Bulgarlar zulüm görmüş, dışlanmış ve şiddete maruz kalmışlardır. Bulgarca anadillerini bırakmaya ve Bulgar kimliklerini terk etmeye zorlandılar. Birçoğu kendilerini Yunan ya da Sırp olarak adlandırmaya başladı ve zalimlerin koşullarını kabul etti. Sadece hayatta kalmak ve kendilerini ve ailelerini korumak için.
1925 yılında Yunan Ordusu Genel Komutanlığı, İç Makedon Devrimci Örgütü’nün (IMRO) Ege bölgesindeki silahlı çetelerine karşı bir Yunan askeri örgütü olan “Yunan Makedon Yumruğu “nu kurdu. Örgüt Yüzbaşı Stefanos Grigoriu tarafından yönetiliyordu ve kuvvet sayısı 15.800’dü.
Aynı zamanda Yugoslavya’da da benzer bir örgüt kurulmuştur. Sırp Ordusu Yüksek Komutanlığı ve İçişleri Bakanlığı “Bulgar Eşkıyalarına Karşı Dernek” kurdu. In Vardar-Mazedonien wurden 60.000 Mann entsandt und bewaffnet, reguläre Truppen und Gendarmen wurden eingesetzt. Birkaç “federalist” tabur oluşturuldu ve Kostursko ve Vodensko, Sjarsko ve Salonsko’ya gönderildi.
“Yunan Makedon Yumruğu” örgütü, ana hedeflerini gerçekleştirmek için 27 Ocak 1926’da Lerin’de “Makedon Halkına Çağrı” ile Ege Makedonyası halkına çeşitli emirler yayınladı:
- “Bugünden itibaren tüm kamuya açık yerlerde, restoranlarda, mağazalarda, toplantı ve buluşmalarda, öğle yemeklerinde, düğünlerde vb. Bulgarca konuşmak yasaktır. Bulgarca konuşmak için.”
- “Tüm idari ve askeri, kamu ve özel makamların Yunanca dışında herhangi bir dilde bilgi almamalarını ve aktarmamalarını tavsiye ediyoruz.”
- “Ebeveynler, öğretmenler, rahipler ve küçüklerin vasileri, sizi vatani görevinizi yerine getirmeye çağırıyoruz ve size emanet edilenlerin suçlarından sizi sorumlu tutacağız.”
- Bu emirleri ihlal eden herkes anavatana ihanet etmiş sayılacak ve “Anavatan her şeyin üstündedir” sloganıyla, durumun uzun ve kapsamlı analizlerinin ardından kurulan örgütümüz tarafından ağır bir şekilde cezalandırılacaktır. Kurum, talimatlara uymayan herkesi cezalandırma yetkisine sahiptir.”
Hikayelerden biri Dimitar Blagoev’in doğduğu köy olan Zagorichani’nin kaderini anlatıyor. 1906 yılında köyün erkekleri başka kasaba ve köylere çalışmaya gitti. Bir Yunan timi dışarı çıkana kadar bekler, sonra masum insanlara saldırır ve birbiri ardına öldürür. Hâlâ hayatta olan birkaç köylü kiliseye sığındı ve kendilerini savunmaya çalıştı. Yunan birlikleri kiliseyi ateşe verdi ve içerideki insanlar diri diri yakıldı. Zagorchani köyünün kilisesinin avlusunda iki anıt bulunmaktadır – bunlardan biri Yunan askerlerine liderlik eden yüzbaşıya adanmıştır.
Yunanistan’da akrabaları Bulgaristan’da yaşayan insanlar var. Yeni yasalara ve düzene saygı göstermediklerinden şüphelenilmesinden korktukları için temas kurmayı reddederler. Varbeni köyünden Velyashkov ailesi için de durum böyledir. 1941 yılında köyde bir Bulgar belediye idaresi kurulmuştur. Bulgar ve Alman birlikleri 1944 yılında geri çekildiğinde, Rumlar yerel meclis üyelerini ele geçirmiş ve köyün merkezinde herkesin gözü önünde öldürmüşlerdir. Öldürülenlerden birinin kızı olan Zorka Velyashkova, kuzeninin hala hayatta olduğunu ve Varna’da yaşadığını uzun süre bilmedi.
Yunan Ortodoks Kilisesi’nin girişimiyle Selanik’in kuzeyinde artık eski mezarlık kalmamıştır. Bu bölgelerde yaşamış ve gömülmüş Bulgarları bize hatırlatabilecek tüm yerler yok edildi.
Buna bir örnek, 9 Ekim 1928 tarihli “Makedonya” gazetesine yazılan bir mektupta yer almaktadır:
“Aşağıda imzası bulunan kişinin 26 yaşında bir oğlu vardır ve bazı nedenlerden dolayı Sırbistan’da kalmıştır. Eskiden oğlumdan mektup alırdım ama bir yıldır ne ondan ne de o bizden bir mektup ya da haber alamadık, ta ki düne kadar. Aşağıdaki örnek, anne ve babası için ne kadar üzüldüğünü göstermektedir. Bizi aramak için belki de birçok kez fırsat kolladıktan sonra, Belgrad’da bir handa bir fırsat bulmuş. Bu arada Amerika’dan dönen bir Bulgar geldi. Oğlum Sofya’ya geldikten sonra Bulgar’dan annesinin yaşadığı adrese gelmesini istedi. Ona oğlunun hayatta ve iyi olduğunu, kendisine yazmadığını çünkü Bulgaristan’a yazılan mektuplara el konulduğu için ona yazmaya cesaret edemediğini söyledi. Ve masum selamlarla da olsa bunları yazanlar birkaç gün hapis ve karakolda gözaltıyla cezalandırılacaktı. “
Temel olarak, Belgrad’daki Eğitim Bakanlığı o dönemde Bulgaristan ve Macaristan’da çalışmaya izin vermiyordu ve diğer ülkeler için bu ancak açık izinle mümkündü.
Bu, geçmişte bırakmaya çalıştığımız bir dönemin sadece küçük bir tadı. Ne yazık ki, günümüzü tüm gücüyle dolduruyor. Başka türlü nasıl olabilir ki? Kimse yalanları, cinayetleri ve kimlik değiştirmeyi affedecek mi? Kuzey Makedonya ‘daki tüm siyasetçilerin tutkuyla koruduğu ve sevdiği kimlik. Sırp ve Rus çıkarlarına hizmet etmek için icat edilmiş bir kimlik.
Bu, geçmişte bırakmaya çalıştığımız bir dönemin sadece küçük bir tadı. Ne yazık ki, günümüzü tüm gücüyle dolduruyor. Başka türlü nasıl olabilir ki? Bu hala devam ederken nasıl olur da bizim bir parçamız olmaz.
Günümüzde
Bugün 27.11.2022 ve Kuzey Makedonya’da Bulgarlar hala etnik bir grup olarak tanınmıyor.
Resmi kurumlar tarafından Bulgarlara ve Bulgaristan’a karşı yürütülen nefret propagandası durmamıştır.
Recent Comments